Η χρυσή εικοσαετία του ελληνικού κινηματογράφου, που αναφέρεται από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 έως τα μέσα της δεκαετίας του 1970, αποτέλεσε μια περίοδο μεγάλης δημιουργικότητας και ανάπτυξης στον ελληνικό κινηματογράφο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δημιουργήθηκαν αριστουργήματα του ελληνικού σινεμά, με σημαντικούς σκηνοθέτες και ηθοποιούς να αναδεικνύονται εντός και εκτός συνόρων. Ο ελληνικός κινηματογράφος ανέδειξε θεματολογίες που αφορούσαν την ελληνική κοινωνία, την ιστορία και την πολιτισμική της κληρονομιά, προσφέροντας παράλληλα σημαντικά μηνύματα σχετικά με την ανθρώπινη κατάσταση, την ταυτότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος είχε σημαντική επίδραση στην ελληνική διαπαιδαγώγηση, ιδίως στο Δημοτικό σχολείο. Οι ταινίες αυτές λειτούργησαν ως ισχυρά μέσα εκπαίδευσης και πολιτιστικής ενημέρωσης για τους μαθητές και τις μαθήτριες ιδίως σε μία εποχή όπου ο κινηματογράφος ήταν η μοναδική οθόνη διασκέδασης και διαπαιδαγώγησης. Μέσα από τις κινηματογραφικές ιστορίες, τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να εξερευνήσουν θέματα όπως η φιλία, η αλληλεγγύη, η ελευθερία και η σημασία της αλήθειας, αναπτύσσοντας τη δημιουργικότητα, τη φαντασία και τον κριτικό σκεπτικισμό τους.. Επιπλέον, η παρουσίαση της ελληνικής κουλτούρας και ιστορίας μέσα από τις ταινίες συνέβαλε στη διαμόρφωση της εθνικής ταυτότητας και της κριτικής σκέψης των μαθητών/τριών.

Παρακάτω μερικές από τις ταινίες αυτής της εποχής (κλικ πανω δεξιά στον Player για να εμφανιστεί η λίστα των ταινιών),